Gaby, Lily, Nounoune, Pomme, Lilou en Dot zijn met pensioen, maar blijven uiteraard bij ons wonen en onderdeel van de roedel. Voornamelijk dankzij hun genen, heb ik nu zo’n fijne hondenfamilie. Ook spelen de dames die met pensioen zijn zeker nog een rol in de puppy tijd en de socialisatie van de pups. Met name onze oermoeder Gaby is een uitstekend voorbeeld. Ook hebben wij een aantal dames uit gastgezinnen die met pensioen zijn en we even dankbaar zijn uiteraard! Maar die noemen we niet allemaal omdat die niet hier wonen en het bezoek ze daardoor niet zal ontmoeten. Maar ze zitten voor altijd heel heel diep in mijn hart <3 

2020 en 2021 gaat voor veel mensen de geschiedenis in als het tijdperk van corona en de bijbehorende beperkingen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er in onze veilige bubbel op het "platteland" weinig tot geen last van heb gehad. 2020 was voor mij het jaar van verlies en verdriet. Ik verloor vlak voor het begin van 2020 mijn oudste en ondeugendste terrier mix Max. Je allereerste eigen hondje blijft altijd iets bijzonders hebben. Tijd om dat te verwerken kregen we niet, want kort daarna voegde Billie, mijn eerste en inmiddels oudere Australian Labradoodle zich bij hem. Dankzij Billie bestaat Smiling Face Doodles. HIj was in 1 woord “perfect”. Hij was alles wat je in een doodle wil terugvinden. En om het drama compleet te maken verloren we daarna na een korte maar hevige strijd mijn schaduw Rose. Ondanks haar enorme inzet en levenslust om de kanker de baas te worden, kon ze het niet winnen. Tot de allerlaatste minuut bleef zij mijn steun en zelfs toen ze haar prik had gekregen om in te slapen bleef ze mijn tranen weglikken. Iedereen die een hechte band heeft gehad met zijn hond (of ander dier) weet hoe ontzettend pijn dat doet.

Lex is in mei 2022 overleden na een heel kort ziekbed. Dat was ons laatste doodle man in de roedel en grootste vriend van mijn Flossie. 

 

Puk, Max, Billie, Rose en Lex we zullen jullie nooit vergeten....